Φτιάξε μου έναν σιδερένιο άνθρωπο
Οι προσωπικές αντωνυμίες σχηματίζουν δύο τύπους: τους δυνατούς και τους αδύνατους. Αδύνατοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις (π.χ.: μου, σου, του …). Όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δυνατούς τύπους.
Προσοχή:
Έχουμε μάθει τον κανόνα με το τελικό –ν! Όμως για τις αντωνυμίες «τον» και «αυτόν» ο κανόνας δεν ισχύει. (Π.χ.: Αυτόν ζήτησα. Τον νιώθω.)
Διάκριση Προσωπικών Αντωνυμιών – Οριστικών Άρθρων
Δεν πρέπει να μπερδεύουμε κάποιους τύπους του οριστικού άρθρου με ορισμένους αδύναμους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας του γ’ προσώπου.
Π.χ.:
Του μίλησες για το θέμα μας; (αντωνυμία)
Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι δίκαιο. (άρθρο)
Για να τα ξεχωρίζουμε πρέπει να θυμόμαστε:
- Μετά τα άρθρα υπάρχει ουσιαστικό. (Π.χ.: Πήγε σινεμά με τους φίλους του.)
- Μετά τις αντωνυμίες (ή πριν) υπάρχει ρήμα. (Πχ: Τον πρόσταξε να φύγει.)
Μηχανές του μέλλοντος
Το ηλιακό λεωφορείο
ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ
H ομοιοκαταληξία έχουμε όταν δυο ή περισσότεροι στίχοι να τελειώνουν με ομόηχες συλλαβές ή λέξεις. Φυσικά η ορθογραφία δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει μόνον ο ήχος.
Η ομοιοκαταληξία είναι ένα από τα στολίδια τού στίχου. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους. Επίσης η «μοντέρνα» λεγόμενη ποίηση δε χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξίες.
ΕΙΔΗ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ
α) ζευγαρωτή : Ο πρώτος στίχος ομοιοκαταληκτεί με το δεύτερο, ο τρίτος με τον τέταρτο, ο πέμπτος με τον έκτο κτλ.
β) πλεχτή : μέσα σ’ ένα τετράστιχο, ο πρώτος με τον τρίτο και ο δεύτερος με τον τέταρτο.
γ) σταυρωτή : σε τετράστιχο ο πρώτος με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο.
δ) ζευγαροπλεχτή : μέσα σ’ ένα εξάστιχο, ο πρώτος με το δεύτερο, ο τέταρτος με τον πέμπτο και ο τρίτος με τον έκτο.
Στο Αττικό Μετρό
;